مهمانی هنر 2 ،یادداشتی بر نمایشگاه گروهی نقاشی،چاپ شده در روزنامه شرق

مهمانی هنر 2 ،یادداشتی بر نمایشگاه گروهی نقاشی،چاپ شده در روزنامه شرق

دومین نمایشگاه سالانه نقاشی و نقاشیخط جمعه 27 تیرماه در خانه هنرمندان با عنوان مهمانی هنر 2 بر پا شد .در بخش نقاشی :علی اتحاد،مهدی احمدی،عبدی اسبقی،حجت امانی،لادن بروجردی،صادق تبریزی،علی ترقی جاه،پدرام تنعمی،مهرداد خوشبختی،علی زعیم،حسین زنده رودی،بهزاد شیشه گران،علی اکبر صادقی،هادی علیجانی،شمس الدین غازی،حسین فصیح،سعید معیری زاده،رکسانامنوچهری،سوگند نبی اللهی و در بخش نقاشیخط :محمد احصایی،نصرالله افجه ای،علیرضا آستانه،هوناز آفاقی،محمد بزرگی،فرامرز پیل آرام،صادق تبریزی،صداقت جباری،فرناز جهان بین،بابک رشوند،هادی روشن ضمیر،محمدسررشته،مهردادشوقی،اسرائیل شیرچی،عین الدین صادق زاده،ابوالقاسم عتیقه چی،کوروش قاضی مراد،حسین کاشیان،علیرضا کرمی ،اسدالله کیانی،احمد میرزاده و کیارش یعقوبی شرکت دارند،این نمایشگاه در بخش نقاشی شامل آثار هنرمندان معاصر است که به نظر می رسداز لحاظ فرم وبعضا محتوا اشتراکاتی با هم دارند اما با دقت بیشتر بهتر است بگوییم این آثار با استفاده از عناصر بصری مشترک ،هریک مفهوم متفاوتی را منتقل می کنند ،در اغلب آثار ازتصاویر آشنای نگار گری ایرانی استفاده شده اما بعضی آثار به روشنی با استفاده از این عناصر آشنا به نقد مضامین مختلف امروزی پرداخته اند و توجه به تزیینی بودن آن ها در درجه دوم اهمیت قرار دارد ودردیگر آثار تزیینی بودن آثار و نوعی بازنمایی،با رویکرد شیفتگی به سنت کاملا مشهود و ملموس است ،البته در متن ابتدایی کاتالوگ نمایشگاه به دغدغه تاثیر برای ترویج فرهنگ معنویت گرایی در هنر اشاره شده،که خود جای بسیار نکته و سخن دارد و پرسش های بسیاری را مطرح می کند که اصلا آیا رسالت هنر تروج معنویت گرایی است و ثانیا در این بین نوع خوراک بصری برای مردم را چه کسانی تعیین می کنند،و با این نگاه تکلیف بقیه هنرمندان چیست ؟و سئوال مهم تر این که آیا اگردراثری از مضامین آشنای نگار گری،وعناصر به اصطلاح معنوی استفاده شود آن اثر تبدیل به اثری معنوی خواهد شد؟!تعیین مرز برای هنر ومحدود ساختن آن در چارچوب های مختلف می تواند مانع رشد و خلاقیت در هنر باشد بنابر این شیفتگی به سنت و نه توجه به آن نه تنها از قدرت تاثیر گذاری و فرهنگ سازی آن کم می کند که در دراز مدت شکاف عمیقی میان هویت واقعی و ساختگی به وجود می آورد.صرف استفاده از مضامین نگار گری در نقاشی ،به آن هویت ایرانی نمی بخشد ،البته بیشتر نقاشان در این نمایشگاه چنین رویکردی نداشتند اما نگاه برگزار کنندگان از این منظر جای اما و اگر دارد.در بخش دوم با عنوان نقاشیخط همه چیز در آثار مشخص است ،نقاشی و خط البته یک اثر حجمی در نمایشگاه وجوددارد که بنا به دلایل مختلف نسبت به بقیه متمایز است .دربروشور نمایشگاه آقای صادق تبریزی در مورد نقاشیخط،نگاه ها و نظرات مختلف درباره آن، توضیحاتی داده اند که در برگیرنده اکثر دیدگاه هادراین باره است،به عنوان مثال:"میشل تایپه منتقد و هنر شناس فرانسوی چهل سال پیش گفته بودکه آینده هنر در قلمرو کالیگرافی خواهد بود اما به گفته غلامحسین نامی تمام کسانی که به نقاشیخط روی آورده اند ،به منظور دستیابی به هنر نبوده و سودای پول را در سر می پرورانند ویا به نظر دکتر مجابی خط و خوشنویسی ،هنر نیست،بلکه صنعتی است که هر کسی با ممارست می تواند به آن دست پیدا کند" .قطعا نگرش های مختلف با این همه تفاوت، بسیار سازنده است به شرطی که امکان گفتگو ومناظره برای دیدگاه های مختلف ایجاد بشود .با همه این احوال در این روزها که آخرین چیزی که مردم به سراغ آن می روند،شاید هنر باشد ،برگزاری چنین نمایشگاهی با هر بهانه ای باعث امیدواری اهل هنر است چرا که محدودیت به عنوان میل به سلیقه ای خاص در رویداد های هنری می تواند برای هنرمند واقعی خلاقیت بیاورد نه محرومیت ،چیزی که در آثار این نمایشگاه هم وجوددارد ،این نمایشگاه تا 7 مرداد ماه پذیرای مهمانان برای بازدید از آن می باشد.